op zoek naar hoop in de verwoesting van de camp fire

Op handen en voeten door de as kruipen, bij het licht van een hoofdlamp speuren in donkere huizen en doodsbange katten proberen uit hun schuilplaats onder en in kastjes te lokken – Louis Lobas had vorige week een dag met bijzondere uitdagingen in Paradise, Californië.

Louis is expert op het gebied van het redden van dieren in nood en werkt samen met IFAW’s noodhulpteam. Nadat hij was opgeroepen om te helpen bij de Camp Fire, waarbij duizenden dieren in tijdelijke opvang terecht waren gekomen en talloze andere nog niet waren gered, stopte hij snel wat spullen in een tas en racete van zijn huis in Mississippi naar Californië, waar IFAW al op locatie bezig was.

Het IFAW-team was samen met onze partner, de North Valley Animal Disaster Group, aan het werk gegaan in Chico, Californië. We hielpen met het verbeteren van de efficiëntie en de organisatie in opvanghuizen, zorgden voor gewonde dieren en zetten zelfs een database van zwerfdieren op om zo meer huisdieren en eigenaren met elkaar te verenigen.

Daarnaast zorgde IFAW voor cruciale steun in de vorm van zoek- en reddingsteams. Nadat we aan het begin van de week geholpen hadden bij het opvangen van dieren, werd Louis opgetrommeld om achter de vuurlinie te gaan kijken. Samen met Brian, een lokale medewerker van de dierenbescherming, werden zij een van de 17 teams die deze dag het verbrande gebied ingingen.

Toen Louis en Brian Paradise binnen reden, troffen ze daar een stadje aan dat bijna volledig was verwoest door de bosbranden: kilometerslange schade, hele wijken platgebrand, huizen in de as gelegd. Hun missie voor die dag stond op 20 kaarten met aantekeningen van noodoproepen van bewoners om in hun huizen op zoek te gaan naar hun geliefde huisdieren, die in de haast van de evacuatie waren achtergebleven. Veel mensen waren al op hun werk toen het vuur met ijzingwekkende snelheid over het land raasde en konden dus niet meer naar huis. Veel van hen gaven reddingswerkers toestemming om een raam in te slaan of een deur in te trappen – alles wat maar nodig was om hun huisdieren te vinden. Op sommige oproepkaarten stonden details zoals ‘sleutel onder de mat bij de achterdeur’ en ‘raam zitkamer niet afgesloten’. Maar heel vaak kwamen Louis en Brian tegen dat het vuur helemaal niets had gespaard.

Het team liep door een doolhof van verbrande gebouwen, hier en daar op muren kloppend om te proberen dieren uit hun schuilplaats te lokken en voortdurend speurend naar tekenen van beweging in het puin. Onderweg lieten ze kommen met water en voer achter op plekken waar dieren eventueel naar toe zouden komen. Ook dieren die ergens ter plaatse een veilige schuilplaats hadden gevonden, zoals geiten en kippen, kregen eten en drinken.

In de huizen die nog overeind stonden, vonden ze overal bewijs van hoe eigenaren aan hun dieren waren gehecht, van stickers met ‘red onze dieren’ op de voordeur tot een enorm schilderij van een Perzische kater in een slaapkamer.

Een van de lastigste uitdagingen voor Louis en Brian was simpelweg om de dieren te vinden. Vooral katten, toch al getraumatiseerd door het vuur en bovendien onzeker over vreemde mensen in hun huis, zaten hun eigen redding in de weg door onder bedden, in kastjes en laden en achter boekenkasten te kruipen. Het reddingsteam lag voortdurend op handen en voeten op de grond, waar ze gewapend met een hoofdlamp of zaklamp hun beste charmes en een flinke dosis geluk nodig hadden om katten uit hun schuilplaatsen te lokken.

In totaal wisten ze zes katten te redden, waaronder een witte lievelingspoes met de koosnaam Booki. Alle dieren werden meegenomen naar een centraal punt waar ze aan hun baasjes konden worden teruggegeven.

Louis en Brian waren die dag de laatste reddingswerkers die nog in het veld waren en bleven onvermoeibaar doorzoeken totdat de zoektocht was afgerond en de missie volbracht. Voor een gemeenschap die alles in een mum van tijd en zonder enige waarschuwing kwijtraakte, zijn huisdieren vaak het enige sprankje hoop waar ze zich nog aan vasthouden. Voor Louis en de andere reddingswerkers is er niets lonender dan om deze zeer belangrijke leden van een gezin weer veilig thuis te brengen.