Covi’s tweede kans: rehabilitatie en vrijlating van een jaguar

Zorg voor de grote katachtige

Covi arriveerde zaterdagochtend vroeg in de dierentuin. Hier kon hij de speciale zorg krijgen die hij nodig had. De dierentuin staat bekend om hun zorg voor gewonde en in beslag genomen wilde dieren die door de autoriteiten worden gered. Het team schatte hem 1,5 jaar oud. Ze plaatsten hem in een klein verblijf waar ze hem nauw in de gaten konden houden met behulp van camera's om menselijk contact te vermijden. Een paar dagen na de reddingsactie had Covi nog steeds veel pijn en liep hij nog steeds mank. De deskundigen verdoofden hem om röntgenfoto's te maken en ontdekten een breuk in zijn schouderbot. Gelukkig was er geen operatie nodig en het mank lopen verdween na een paar weken rust. Dankzij onze donateurs konden we een bijdrage leveren aan de röntgenfoto's en persoonlijke beschermingsmiddelen, evenals extra ondersteuning van deskundigen. Zodra Covi weer normaal kon lopen en zelfs springen, verplaatste het team hem naar een groter verblijf voor een beter herstel.

Om Covi zo goed mogelijk in de gaten te houden met zo min mogelijk menselijke interacties, plaatste het team twee IFAW-cameravallen en GoPro-camera's van de dierentuin buiten het verblijf. Door de COVID-19-pandemie was er sprake van volledige isolatie en waren er geen dierentuinbezoekers toegestaan. Dit zorgde voor nog betere omstandigheden voor Covi om te rehabiliteren.

Na zijn volledige herstel, was het op dinsdag 22 september eindelijk zover: Covi werd vrijgelaten. Ik vond het zo spannend dat ik de nacht ervoor amper kon slapen! Ik had mijn beschermende kleding en eerstehulpkoffer ingepakt, klaar voor vertrek. Ik werd om 05.00 uur wakker en reed samen met IFAW-collega Joaquin de la Torre Ponce naar de lokale dierentuin om de jaguar samen met het team voor te bereiden op zijn vrijheidsoperatie.

De dag van Covi's vrijlating

Covi werd 's ochtends vroeg verdoofd door het medische team van de dierentuin, zodat hij niet tegen zou werken en ik haastte me om de anesthesie te monitoren. Epigmenio Cruz van de Mexican Alliance for the Conservation of Jaguars plaatste een gps-riem om de nek van Covi. Deze werd beschikbaar gesteld door Alliance. De komende anderhalf jaar zal de riem iedere twee uur locatiesignalen uitsturen, zodat zijn bewegingen kunnen worden gevolgd, totdat de riem vanzelf loslaat.

We hebben Covi op een stretcher gelegd, hem in een houten transportkist van IFAW geplaatst en hem in een dierenreddingsvoertuig van IFAW vervoerd. Na een lange rit, met PROFEPA voorop en een konvooi van verschillende officiële staats- en federale voertuigen erachter, kwamen we eindelijk aan bij een onverharde weg die naar Siaan Ka’an Biosphere Reserve leidde. Daar zou Covi worden vrijgelaten. Omar Ortiz, directeur van het reservaat, evenals communityleden van het Xhazil Ejido Vigilance Committee stonden al op ons te wachten om onze reis te vervolgen. Het was een lange, langzame rit door de jungle met stekelige takken, spinnen en insecten om te ontwijken. Een van de auto's kwam vast te zitten in de modder, maar dit was dankzij handige hulp en een lier snel opgelost.

Toen we eindelijk arriveerden bij de ingang van het Biosphere Reserve, moesten we onze auto's parkeren en onze reis te voet vervolgen. We maakten teams van zes om de zware houten kist met Covi erin te dragen en liepen het modderige junglepad af door de regen en met af en toe een beetje zonneschijn. Uiteindelijk kwamen we middenin het mooie Siaan Ka’an Biosphere Reserve aan, op de plek waar we Covi zouden vrijlaten. 

Het team bewoog enkele meters naar achteren, de fotografen hielden de camera's paraat en wij voerden een laatste check uit. We waren allemaal heel stil. Roger Braga, teamleider van de Payo Obispo Zoo, trok aan het touw en opende de kist. Na enkele seconden, die voelden als uren, draaide Covi zich om, stapte uit de kist, keek om zich heen om te zien of er geen gevaar was en begon in de richting van de jungle te lopen. Hij maakte geen enkel geluid. Niet lang daarna was hij verdwenen in de jungle. Covi's vrijheidsoperatie duurde in totaal 6 uur, van de verdoving in de dierentuin tot het moment van vrijlating!

Ik zal dat moment nooit vergeten

De vreugde en blijdschap op een ieders gezicht (bedekt met maskers) zijn met geen pen te beschrijven. Toen de missie was volbracht waren alle betrokkenen blij en opgelucht. Ik ben meer dan 15 jaar werkzaam geweest voor de wildlife-divisie van de overheid. Daarom betekent dit heel veel voor mij. Ik voel me verbonden met de inspecteurs en de overheidsmedewerkers. 

Om beschermingsactiviteiten zo goed mogelijk uit te kunnen voeren, is het belangrijk dat mensen op alle niveaus binnen de overheid, rehabilitators, ngo's en communityleden de handen ineenslaan. Deze missie was een voorbeeld van goede samenwerking en daar ben ik trots op!

- Erika Flores, IFAW Veterinarian & Project Manager, Programs