Ending the Commercial Seal Hunt - Canada
ifaw was first founded to end the seal huntCanada's nieuwe Minister van Visserij heeft plannen om de commerciële zeehondenjacht, die internationaal is veroordeeld als wreed en onnodig, uit te breiden. Ze wil zeehondenvlees als delicatesse op de markt brengen voor de Canadezen.
"Luister, we hebben een nieuw product dat we moeten benutten," zei Minister van Visserij Diane Lebouthillier begin februari tijdens een vergadering van de Senate Fisheries Committee (Visserijcommissie van de Senaat). "Het is een prioriteit om er een consumentenproduct van te maken. Als het goed wordt bereid, is het heerlijk. We hebben het gedaan met kreeft. We hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden."
Het dreigement van de huidige Canadese regering om de jacht op zeehonden uit te breiden is een van de twee grootste bedreigingen voor zadelrobben. De andere dreiging is de stijgende temperatuur als gevolg van de klimaatverandering, waardoor hun ijs smelt.
Het idee om zeehondenvlees als delicatesse op de markt te brengen is niet nieuw. Het is zelfs dertig jaar lang geprobeerd – en mislukt. Sinds de jaren negentig heeft Canada honderden miljoenen dollars verspild aan pogingen om de commerciële zeehondenjacht nieuw leven in te blazen. De meeste Canadezen hebben moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en willen niet dat hun belastinggeld wordt besteed aan schade aan inheemse wilde dieren.
Tegelijk met deze pogingen om de zeehondenjacht nieuw leven in te blazen, heeft de Canadese regering besloten om het Ghost Gear Fund niet te verlengen. Dit fonds steunt initiatieven om achtergelaten visnetten uit het water te halen. Door deze netten sterven continu bedreigde zeedieren zoals zeehonden, walvissen en dolfijnen.
Om het afmaken van zeehonden te proberen te verantwoorden, blijven sommige vissers en politici zeehonden de schuld geven van het feit dat ze te veel vis eten. Ze zeggen dat we de commerciële zeehondenjacht nodig hebben om het herstel van de kabeljauwvoorraad te bevorderen. Er is echter geen wetenschappelijk bewijs dat deze beweringen ondersteunt. De echte boosdoener achter de afgenomen kabeljauwpopulaties zijn wijzigingen in het klimaat en ecosystemen in de oceaan.
Als de regering echt de vissersgemeenschappen in Atlantisch Canada wil steunen, dan zouden ze zich bezig moeten houden met het verwijderen van spooknetten en plastic afval uit de oceaan. Dat zal veel meer doen om deze ecosystemen te laten gedijen en de visserij winstgevender te maken dan het doden van zeehonden ooit zal doen.
Het is niet door een gebrek aan promotie dat zeehondenvlees niet populair is. Als het goed zou smaken, zou het in restaurants in het hele land liggen. Er is geen reden om aan te dringen op de jacht op kwetsbare inheemse wilde dieren als niemand erom vraagt.
Fisheries and Oceans Canada (DFO) heeft onlangs de schatting van de zadelrobpopulatie bijgesteld van 7,4 miljoen naar 4,7 miljoen. Deze meest recente schatting houdt beter rekening met de veranderende onzekerheid van het milieu. Nu er minder zeehonden in de oceaan overblijven en klimaatverandering een bedreiging vormt voor hun natuurlijke leefgebied, is het noodzakelijk dat we nu actie ondernemen om ze te beschermen.
Ondanks de inspanningen van de regering is de zeehondenjacht nog nooit zo beperkt geweest en nog nooit zo weinig economisch van belang geweest als tegenwoordig. Toch blijft het de grootste toegestane slachting van zeezoogdieren ter wereld en we moeten er definitief een einde aan maken.
IFAW is in 1969 opgericht met als doel om een eind te maken aan deze wrede en onnodige praktijk. Help je ons om de commerciële zeehondenjacht in Canada te stoppen?
Kom in actie tegen de wrede zeehondenjacht: roep premier Justin Trudeau op om voorgoed een einde te maken aan de jacht.
Gerelateerde content
Zonder jouw steun kunnen wij ons werk niet doen. Geef nu voor het verbeteren van de leefomstandigheden voor dieren.