EU handelsverbod in zeehondenproducten moet worden gevierd, niet geëvalueerd

Deze zin lijkt misschien onschuldig, maar voor ons bij IFAW gaan de alarmbellen rinkelen. 

IFAW is in 1969 door Brian Davies opgericht om een einde te maken aan de wrede afslachting van zeehonden in Canada. Sindsdien strijden we voor dit doel. Onze eerste grote overwinning kwam in 1982, toen Europa stemde voor een verbod op de import van witte pelzen van zadelrobben en 'blauwe' vacht van klapmutsen. Beide zeehondsoorten hebben deze zachte vacht als ze jong zijn. Als ze volwassen worden krijgen ze er een andere ‘volwassen’ en ruwere vacht voor terug. 

Het bleef niet alleen bij deze regelgeving. Na vele jaren van campagnes en strijd, werd ons werk uiteindelijk beloond met de grootste overwinning voor dierenwelzijn aller tijden: de Wereldhandelsorganisatie bevestigde in haar eindoordeel in 2014 dat zorgen over dierenwelzijn een gegronde reden zijn om handel te beperken, en dat de EU gerechtvaardigd is om de import en verkoop van producten van de wrede zeehondenjacht te verbieden. 

Het huidige initiatief dat is aangekondigd door de Europese Commissie kan worden vergeleken met een routine-onderhoud van je auto, waarbij je bandenspanning controleert, olie ververst en vloeistoffen vervangt. Bij zo'n onderhoudsbeurt kijk je of je auto nog steeds zijn doel vervult: je over de weg van A naar B brengen. 

In dit geval wil de Commissie beoordelen of de EU-wetgeving over de handel in zeehonden nog steeds het beoogde doel vervult. Laten we die er nog eens bij pakken. 

Geschiedenis van de EU-wetgeving over de handel in zeehonden 

Verordening 1007/2009, beter bekend als de EU Seal Trade Regulation (EU-verordening inzake de handel in zeehondenproducten), heeft als doel "het wegnemen van belemmeringen voor de werking van de interne markt door nationale verboden op de handel in zeehondenproducten op gemeenschapsniveau af te stemmen". 

Verschillende landen in Europa (waaronder België en Nederland) hadden na het EU-verbod van 1982 al verdergaande nationale verboden met betrekking tot alle zeehondensoorten aangenomen toen de EU in 2009 eenzelfde verbod oplegde om de handelsregels binnen de hele EU gelijk te trekken. 

Een ander doel van de verordening was om tegemoet te komen aan de bezorgdheid van burgers en consumenten over de dierenwelzijnsaspecten van het doden van zeehonden, en de mogelijke verkoop van producten die afkomstig zijn van dieren die op een wrede manier zijn gedood. EU-burgers wilden niet langer dat producten van de wrede commerciële zeehondenjacht in winkels in Europa terecht zouden komen. 

Waarom de formulering van de aankondiging belangrijk is 

Het is duidelijk dat de verordening heeft gedaan wat het moest doen: de handelsregels afstemmen binnen de EU en ervoor zorgen dat zeehondenproducten van de commerciële zeehondenjacht niet langer op de EU-markten worden verkocht. Dat had het einde van het verhaal kunnen zijn. 

Het evalueren of de regels van de verordening nog steeds het beoogde doel dienen "of vanuit een sociaaleconomisch perspectief of vanuit een biologisch perspectief de zeehondenpopulaties worden beïnvloed", zoals in de inleidende tekst van de evaluatie staat, kan worden vergeleken met het onderhouden van je auto om te zien of hij vliegt. De auto was nooit bedoeld om te vliegen, en de verordening over de handel in zeehonden was nooit gericht op het beheer of herstel van zeehondenpopulaties. 

Een bijkomend positief gevolg van de bestaande regelgeving is dat we de veerkracht tegen klimaatverandering hebben vergroot. Als ijsafhankelijke soort worden zadelrobben al bedreigd door de opwarming van de aarde, en de jacht bedreigt hun overleving alleen maar meer. Vermindering van de jacht draagt dus direct bij aan het behoud van zeehondenpopulaties. 

Laten we de zeehond niet als zondebok gebruiken 

Hoe nobel zo'n voornemen tot evaluatie van zeehondenpopulaties ook mag zijn, dit valt niet onder een handelsverordening die erop is gericht om de hándel te stroomlijnen. De campagnevoerders, communicatiespecialisten en biologen die betrokken zijn geweest bij zeehondencampagnes in Europa en Canada zien het gevaar, en de verborgen bedoelingen die een rol spelen. Zeehonden worden gebruikt als zondebok wanneer er weinig vis is en de visserij er niet in slaagt om zich aan duurzame vangstlimieten te houden. 

Laten we hier meteen korte metten mee maken. Het doden van zeehonden omdat ze zogenaamd te veel vis eten, en zeehondenproducten verkopen met als argument dat dit "de meest duurzame en ethische manier is om om te gaan met zeehonden die vis eten" is net alsof je de wielen van je auto haalt omdat hij niet vliegt. Grotere zeezoogdieren en vissen zoals haaien spelen een essentiële rol in de oceaan. We hebben ze hard nodig om onze mariene ecosystemen gezond te houden. 

De EU-verordening over de handel in zeehonden is een enorme prestatie, een mijlpaal en een geweldige overwinning. Het bevestigt dat Europeanen dierenwelzijn belangrijk vinden, en dat welzijn het wint van de handel in producten die op een wrede en onethische manier zijn verkregen. Dit is een perfect voorbeeld van waarom we de EU en haar instellingen nodig hebben: om onze waarden te verdedigen en nogmaals te benadrukken hoe belangrijk het is dat mensen en wilde dieren in balans kunnen samenleven. 

Hoe jij kunt helpen  

We vragen je om deel te nemen aan deze belangrijke openbare raadpleging, die op 7 augustus wordt gesloten. Als je hier meer uitleg over wilt, bekijk dan ons informatiedocument: