waarom maakt Canada geen einde aan de commerciële zeehondenjacht?

Vanochtend is aan de oostkust van Canada de jaarlijkse commerciële jacht op zadelrobben weer begonnen. Elk jaar opnieuw vragen wij ons af: waarom? 

Waarom blijft de commerciële zeehondenjacht maar toegestaan? Het is wetenschappelijk overduidelijk bewezen dat zadelrobben geen negatieve invloed hebben op de visstand en daarnaast is er geen markt voor zeehondenproducten. Waarom geeft Canada dan elk jaar weer toestemming en steun aan deze internationaal veroordeelde slachting? Zoals gebruikelijk heeft dit al decennialang een politieke reden. 

Canadese overheid blijft de afnemende jacht in stand houden 

De vormgeving van de hedendaagse commerciële zeehondenjacht is gerelateerd aan een Canadees regeringsplan om de werkgelegenheid van vissers te waarborgen die in 1992 te maken kregen met een verbod op kabeljauwvisserij in de Atlantische oceaan. De zeehondenjacht is daarnaast ook bedoeld om het politieke wanbeleid dat de overexploitatie van de kabeljauwstand veroorzaakte te verdoezelen. 

Ten tijde van het regeringsplan was er geen wetenschappelijk bewijs dat zadelrobben een negatieve impact hebben op de kabeljauwstand. Dit bewijs is er nog steeds niet. Door de kabeljauwstand af te schuiven op zeehonden kon de Canadese regering het toegestane jachtquota verhogen en (in)directe subsidies introduceren. Hierdoor was de regering toch in staat om de zeehondenjacht tijdelijk op te schroeven. De jachtindustrie had te kampen met tegenslagen wegens internationale vergeldingen naar aanleiding van videobewijs van de wrede wijze waarop zeehonden gedood werden, maar was desondanks in staat om nog zo'n 10 jaar stand te houden. Dit was voornamelijk mogelijk door aanhoudende en voortdurende financiële steun vanuit de overheid. 

De EU stelde in 2009 een verbod in op de reclame en verkoop van zeehondenproducten die niet van Inuit afkomstig zijn. Dit gebeurde naar aanleiding van een wetenschappelijke beoordeling van het dierenwelzijn bij wereldwijde zeehondenjachten. Canada ging in beroep tegen dit verbod bij de World Trade Organization. Het land verloor zowel de eerste aanvechting in 2013 als het daaropvolgende beroep in 2014. Het aantal zeehonden dat jaarlijks tijdens de commerciële jacht gedood wordt, is sindsdien gezakt tot het laagste aantal ooit geregistreerd.

afnemende vraag naar zeehondenproducten 

De Canadese regering heeft sinds 1996 honderden miljoenen dollars uitgeven aan het ontwikkelen en promoten van zeehondenproducten, toegang tot de vrije markt en het aanvechten van het handelsverbod van de EU. Pogingen om zeehondenhuiden populair te maken verlopen echter moeizaam door het opwarmende klimaat, wereldwijde economische crises en een veranderde houding ten opzichte van het dragen van bont. Zeehondenvlees blijft niet meer dan een noviteit op menukaarten en politieke fotomomenten. Momenteel lijkt zeehondenvlees het meest geschikt als kreeftenaas. Canada sprak in 2011 met trots over een exportdeal voor zeehondenvlees met China. In 2014 bleek dat de deal nergens toe had geleid. Daarna werden transplantaties met zeehondenhartkleppen opgehemeld als een opkomende industrie met een waarde van 1,5 miljard dollar. Ook dit bleek uiteindelijk geen succes. Er is gesuggereerd dat de penis van een zeehond economisch gezien het meest waardevolle zeehondenproduct is. 

Alle pogingen om van de commerciële zeehondenjacht een bloeiende industrie te maken zijn mislukt. Deze mislukkingen hebben veel geld gekost. Veel Canadezen zijn er dan ook helemaal klaar mee. Het bestuur van de Canadese provincie Newfoundland en Labrador (de provincie waar de meeste commerciële zeehondenjacht plaatsvindt) heeft deze winter een zeehondenverwerkingsbedrijf voor de rechter gesleept omdat het verzaakt had om een bail-out van 1 miljoen dollar uit 2015 terug te betalen. Het bestuur besloot ook om de met zeehondenhuid bedekte stoelen in het Huis van Afvaardiging te vervangen. Dit suggereert dat zelfs de Canadese kern van de zeehondenjacht anders over de jacht is gaan denken.

zeehondenjacht door velen veroordeeld 

Internationaal verzet tegen de wrede en onnodige zeehondenjacht blijft groot, ondanks dat de dagen van protest op het ijs voorbij zijn. Zeehondenjacht is naar verluidt nog steeds het voornaamste onderwerp van e-mails in de inbox van de Canadese premier Justin Trudeau. Ook deskundigen hebben kritiek op de zeehondenjacht, waaronder wetenschappers, dierenartsen, economen en wereldhandelsanalisten. Zelfs de Canadese visserij heeft de zorg geuit dat meer zeehondenjacht zou kunnen leiden tot negatieve gevolgen voor de markttoetreding en waardering van Canadese vis- en zeevruchtproducten, met ernstige economische schade tot gevolg voor vissersgemeenschappen aan de kust. 

We moeten druk blijven uitoefenen. Het wordt tijd dat Canada luistert naar wetenschappelijk bewijs en zich niet langer onder druk laat zetten door visserijvakbonden die zeehonden onterecht beschuldigen van het eten van teveel vis. Laat Canada weten dat ook jij wilt dat het voor eens en altijd stopt met de commerciële zeehondenjacht aan de oostkust. Help mee met het beëindigen van de commerciële zeehondenjacht in Canada.