Waarom natuurbescherming investeerders uit de particuliere sector nodig heeft

Op 1 juli ging een nieuw en spannend hoofdstuk van start voor een van IFAW's meest ambitieuze projecten. Ik verwacht dat dit een voorbeeld zal stellen voor toekomstige grootschalige natuurbeschermingsinitiatieven.

Al ruim tien jaar werken we samen met de Maasai-gemeenschap uit de Kitenden Conservancy nabij het Amboseli National Park in Kenia. Dit gebied is een belangrijk leefgebied van de bedreigde olifanten en staat centraal in ons 'Room to Roam'-initiatief.

We hebben onderhandeld met duizenden individuen, elk met een perceel van 10 hectare, om pachtovereenkomsten af te sluiten. Hierdoor is nu bijna 30.000 hectare land in de Kitenden Conservancy beschermd voor natuurbehoud.

De huurovereenkomst garandeert een open, veilige ruimte voor olifanten en biedt de landeigenaren langetermijninkomsten uit toerisme. De Kitenden Conservancy is ontworpen om het welzijn van de mensen te verhogen en investeert in de opbouw van een door de gemeenschap bezit en beheerd natuurreservaat.

Eind juni liep de pachtovereenkomst van IFAW met de grondeigenaren van Kitenden af. Het reservaat werd formeel teruggegeven aan de grondeigenaren via het Kitenden Conservancy Trust. Vervolgens gingen ze een overeenkomst aan met een particuliere investeerder, Conservation Equity, die de pachtkosten aan de grondeigenaren zal betalen en infrastructuur zal ontwikkelen ten gunste van de gemeenschap en de natuurlijke hulpbronnen van het reservaat.

Een private investeerder was altijd een kernonderdeel van IFAW's langetermijnvisie voor duurzame natuurbescherming. Om onze huidige impact te behouden, zoeken we naar innovatieve benaderingen en partnerschappen die investeringen stimuleren in natuurgebieden waar traditioneel weinig in wordt geïnvesteerd.

Het is daarom essentieel dat we snel en op grote schaal privaat kapitaal inzetten om de economische, biologische en klimaatbestendigheid voor toekomstige generaties te waarborgen.

Drie financieringstekorten aanpakken

Bij klimaatverandering kampen we met drie urgente financieringstekorten. Traditionele financieringsbronnen alleen zijn niet voldoende om deze te dichten.

Ten eerste is er de kloof tussen hoeveel we zouden moeten investeren in natuurbehoud en hoeveel overheden momenteel investeren.

In het recente rapport van 2022 van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) over natuurfinanciering, wordt gewaarschuwd dat de wereldwijde doelen voor klimaat, biodiversiteit en bodemdegradatie buiten bereik raken als wereldleiders hun investeringen in natuurlijke oplossingen niet snel verhogen. Tegen 2025 moet dit bedrag stijgen tot $384 miljard (ongeveer 365,7 miljard euro) per jaar, wat meer dan het dubbele is van de huidige jaarlijkse investering van $154 miljard (ongeveer 146,7 miljard euro).

In het rapport van UNEP wordt benadrukt dat 83% van de financiering voor natuurlijke oplossingen afkomstig is van donor regeringen. Echter, vanwege grote uitdagingen zoals armoede, conflicten en schulden, is het voor ontvangende regeringen moeilijk om deze financiering te verhogen. Aan de andere kant vormt particulier kapitaal slechts 17% van de totale investeringen in deze oplossingen. Er is een dringende noodzaak om private investeringen te verhogen. Dit is essentieel om de voordelen van de natuur te benutten: het verminderen en opnemen van emissies, het herstellen van beschadigde gebieden op land en zee, en het tegengaan van biodiversiteitsverlies.

Ten tweede bestaat er een verschil tussen de financiering voor klimaatoplossingen gericht op de natuur en de subsidies voor programma's die de natuur eigenlijk schaden.

Regeringen financieren weliswaar natuurvriendelijke oplossingen, maar ze besteden ook veel meer aan activiteiten die schadelijk zijn voor de natuur. Volgens het UNEP-rapport 'State of Finance for Nature' spenderen overheden jaarlijks tussen de $500 miljard (ongeveer 476,2 miljard euro) en $1 biljoen (ongeveer 952,4 miljard euro) aan subsidies voor milieuonvriendelijke sectoren zoals visserij, landbouw en fossiele brandstoffen. Dit is drie tot zeven keer meer dan wat er wordt geïnvesteerd in oplossingen die de natuur ondersteunen.

Natuurbeschermingsinitiatieven hebben te maken met oneerlijke concurrentie. Als traditionele financiers niet bereid zijn meer te investeren in natuurvriendelijke oplossingen en zelfs projecten steunen die deze oplossingen tegengaan, dan moeten we andere financiële bronnen zoeken om het evenwicht te herstellen.

Ten derde is er de kloof tussen waar de nood het hoogst is en waar het geld naartoe gaat.

Het meest kritieke natuurlijke kapitaal bevindt zich in enkele van de meest gemarginaliseerde, kwetsbare regio's ter wereld. Armoede, conflicten, inadequaat bestuur en problemen met grondbezit in deze gebieden kunnen de vooruitgang vertragen of reële en vermeende risico's voor investeringen creëren.

In juli, in de aanloop naar de VN-klimaatveranderingsconferentie van dit jaar, riep de COP28-voorzitter op tot speciale aandacht voor "klimaatpositieve ontwikkeling" in het Zuiden. Het is van vitaal belang dat ontwikkelingslanden toegang krijgen tot betaalbare en beschikbare klimaatfinanciering.

Waarom het behoud van biodiversiteit belangrijk is voor particuliere investeerders

Particuliere investeerders spelen een sleutelrol in het dichten van financiële tekorten. Dit is niet alleen essentieel voor de financiële marktstabiliteit, maar ook voor het voortbestaan van de mensheid en de rijke biodiversiteit op aarde. In een rapport van de Wereldbank uit 2020 over natuur en economie wordt onthuld dat de natuur en haar diensten verantwoordelijk zijn voor $44 biljoen (ongeveer 41,9 biljoen euro) aan economische waarde. Dit komt overeen met bijna de helft van het wereldwijde BBP in 2022, wat aantoont hoe kwetsbaar economieën en financiële systemen zijn bij natuurverlies.

Het World Economic Forum waarschuwde in 2022 dat uit een enquête onder bijna duizend wereldwijde experts en leiders bleek dat biodiversiteitsverlies, klimaatverandering en extreme weersomstandigheden de top drie risico's zijn voor onze samenleving in het komende decennium. Deze drie risico's zijn sterk met elkaar verweven en versterken elkaar.

Tijdens de conferentie van partijen (COP15) vorig jaar, die zich richtte op het VN-verdrag over biologische diversiteit, werd een hele dag besteed aan financiën en biodiversiteit. Hierin werd benadrukt dat er wereldwijd steeds meer besef komt dat het snelle biodiversiteitsverlies onze economie en financiële systemen in gevaar brengt.

Wanneer private investeerders samenwerken met gemeenschappen en natuurbeschermers, zal dit voor iedereen voordelig zijn.

Investeren in de natuur is ons krachtigste middel tegen de klimaatcrisis. Oplossingen voor biodiversiteitsverlies en klimaatverslechtering versterken elkaar aanzienlijk.

Veel klimaatinvesteringen focussen nu op emissieverlaging, koolstofopname of aanpassing. Natuurlijke oplossingen kunnen deze drie aspecten combineren. Alleen door te investeren in de natuur kunnen we CO2 verminderen en het 'koolstofmoeras' draineren. Dit maakt natuurlijke oplossingen een bijzonder waardevolle investering.

Particuliere investeerders koppelen aan op natuur gebaseerde oplossingen

In de privésector heerst het idee dat er te weinig goede investeringskansen zijn, ondanks een breed scala aan commerciële drijfveren, van filantropie en branding tot reguliere commerciële winsten.

Het IFAW-model in Kitenden biedt deze mogelijkheden en we willen er de komende jaren nog meer bieden.

Kitenden Conservancy Trust, dat gemachtigd is namens de landeigenaren te onderhandelen, heeft de leiding genomen bij het opstellen van deze overeenkomst. We hebben advies en juridische ondersteuning geleverd om een overeenkomst te waarborgen die zowel eerlijk als evenwichtig is, met de focus op het behoud van de verbinding voor olifanten.

Wat betekent deze overeenkomst voor de landeigenaren en hun gemeenschappen?

Conservation Equity zal het land voor minstens 25 jaar huren. Ze zullen een landingsbaan, weginfrastructuur, drinkplaatsen voor dieren, een toeristenverblijf en villa's bouwen. De landeigenaren en Kitenden Conservancy Trust, die het reservaat bestuurt en beheert, zullen ook geld ontvangen voor elke toerist die het bezoekt.

Daarnaast komt ten minste 80% van het personeel uit de lokale gemeenschap, inclusief 40 gemeenschapswachters.

Duurzaamheidstrajecten voor de toekomst

We streven naar een duurzaamheidsmodel waarbij private bedrijven de kosten dragen, of ten minste subsidiëren, voor het behoud van landgebieden die essentieel zijn voor 'Room to Roam'. Dit model zien we graag toegepast op alle locaties waar we land leasen van gemeenschappen.

Nu kunnen we onze middelen gebruiken om meer land voor wilde dieren te beschermen. Tegelijkertijd zorgt financiering door private investeerders ervoor dat de gemeenschap baat heeft bij het behoud van zowel het land als de biodiversiteit.

We werken aan het herstellen van verbindingen, het opzetten van veilige leefgebieden en het verenigen van betrokken partijen. Hierdoor ontstaan veilige routes voor olifanten en andere dieren in hun natuurlijke habitat in Oost- en Zuid-Afrika. Dit bevordert de biodiversiteit, biedt een natuurlijke weerbaarheid tegen klimaatverandering en schept een toekomst waarin dieren en gemeenschappen harmonieus samenleven en floreren.