Een schreeuw voor de natuur: wildlife-criminaliteit in Spaanstalig Amerika

Deze crisis is persoonlijk voor mij. Niet alleen als voorvechter van de natuur, maar ook als iemand die de levendige biodiversiteit in mijn regio ten prooi heeft zien vallen aan hebzucht en verwaarlozing. Graag neem ik je mee naar de achtergrond van de statistieken en naar de levens van zowel mensen als dieren die op het spel staan. 

Als we het in het rapport hebben over de inbeslagname van 29.502 modder- en muskusschildpadden die in 2020 in Mexico plaatsvond, is het makkelijk om je te verliezen in de grootte van het getal. Elk van die schildpadden was echter een levend wezen, in een krat gepropt met weinig lucht, geen water en geen hoop. Vele van deze schildpadden hebben het nooit gered.

Het leed van deze dieren benadrukt een waarheid die belangrijk is om te onthouden: achter elke inbeslagname schuilt een verhaal van intens dierenleed, en in de ergste gevallen, van overlijden. Of het nu gaat om papegaaien die stikken in dozen, jaguarwelpen die bij hun moeder worden weggerukt of kikkers die in plastic flessen worden gepropt, dit zijn dieren wiens leven wordt behandeld als wegwerpartikel.  

Wat drijft de illegale handel in wilde dieren aan? 

De illegale handel in wilde dieren vindt plaats in de schaduw, gedreven door armoede, zwakke handhaving en een grote vraag naar allerlei 'producten', zoals exotische huisdieren, bushmeat en traditionele medicijnen. In regio's als Spaans-Amerika (waartoe alle 18 Spaanstalige landen op het Amerikaanse continent behoren) liggen de uitdagingen op systematisch niveau. Handhavingsinstanties hebben te weinig geld; wetten en regels voor de bescherming van wilde dieren zijn niet consistent over grenzen heen; en de online smokkel groeit razendsnel, wat de aankoop en verkoop van illegale wilde dieren makkelijker maakt. 

Het is belangrijk om te onthouden dat dit soort criminaliteit vaak deel uitmaakt van georganiseerde criminele netwerken die gebruik maken van deze zwakke punten. Ze smokkelen levende dieren via wegen – verstopt in bussen of auto's – via de lucht en via de post. Het zijn acties met weinig risico en veel winst. Voor hen is het heel toegankelijk, maar voor handhavers moeilijk op te sporen. Ondertussen worden lokale gemeenschappen, die vaak wanhopig op zoek zijn naar inkomsten, in de handel betrokken. Dit maakt de ecosystemen waarvan ze afhankelijk zijn om te overleven, nog minder stabiel. 

Hoe kunnen we een einde maken aan de smokkel van wilde dieren? 

Ondanks de enorme uitdagingen zijn er sprankjes hoop. Sommige landen in de regio, zoals Peru en Colombia, hebben strengere wetten aangenomen en de handhaving versterkt. De internationale gemeenschap heeft de afgelopen jaren meer middelen beschikbaar gesteld aan deze regio. Dit financierde programma's voor wetshandhavingsinstanties om smokkelnetwerken op te sporen en te ontmantelen, en trainde eerstelijnsagenten in de beste manieren om veilig om te gaan met levende dieren.  

Geavanceerde technologie (zoals AI-gedreven monitoringsystemen) biedt nieuwe manieren om de online handel in wilde dieren op te sporen en aan te pakken. Nog belangrijker is dat publieke bewustwordingscampagnes de kijk op dieren beginnen te veranderen, waardoor de vraag naar exotische huisdieren en andere producten van wilde dieren afneemt. Als er geen vraag was, zou er ook geen handel in wilde dieren zijn. 

Dit soort criminaliteit is zo internationaal en zo complex dat ieder van ons een rol moet spelen. Regeringen moeten wildlife-criminaliteit als serieus probleem prioriteren om te zorgen voor voldoende middelen en internationale samenwerking. Industrieën, met name technologieplatforms, moeten hard optreden tegen online smokkel. Wij als individuen moeten bewuste keuzes maken: we moeten verdachte activiteiten melden, geen wilde dieren en producten daarvan kopen, en organisaties steunen die zich inzetten voor het beschermen van de biodiversiteit. 

Het belang van een einde aan wildlife crime

Elk dier is belangrijk. Elke individuele schildpad, papegaai, kikker en jaguar is een cruciaal onderdeel van zijn ecosysteem, en zijn leed raakt ons allemaal. Achter elke inbeslagname zit een verhaal van levens die worden ontwricht, leefgebieden die worden aangetast en toekomst die wordt gestolen. Het is ook telkens weer een herinnering om in actie te komen, om verandering te eisen en om te bouwen aan een wereld waarin dieren en mensen in balans samenleven op de planeet die we allemaal ons thuis noemen. 

We zijn het verplicht aan de dieren, aan de mensen van wie hun leven afhangt van gezonde ecosystemen en aan toekomstige generaties om ervoor te zorgen dat de levendige biodiversiteit van Spaans-Amerika geen onderdeel wordt van het verleden. Samen kunnen we het tij keren tegen misdaad tegen wilde dieren.