vergiftigen van wolven beschermt bedreigde kariboes in Canada niet

Het huilen van een wolf. Het burlen van een wapiti hert. Wereldwijd staat Canada bekend om zijn ongerepte natuur en vele wilde dieren. 

Maar diep in de bossen van Canada schuilt ook een dodelijk geheim. Ondanks dat landelijke en provinciale wetgeving de boskariboes een beschermde status toekent, gaat het niet goed met deze dieren. Populaties nemen sterk af door tientallen jaren industriële ontwikkeling, met name in de provincies Alberta en British Columbia. 

Wetenschappers zijn het eens over de oplossing op de lange termijn om de kariboe te redden: bescherming en herstel van hun leefgebieden. Sinds de soort landelijke bescherming kreeg in 2003, zijn er acties geweest om de kariboes en hun leefgebied te beschermen. Helaas heeft niets een merkbare impact gehad. In plaats daarvan wordt er steeds meer ontwikkeld in Alberta, en het herstel van de kariboes wordt gekenmerkt door vertragingen, een gebrek aan natuurbeschermingsinitiatieven onder leiding van de inheemse bevolking, en daarnaast een controversieel programma om wolven te doden. 

natuurherstel en wolven doden gaan niet samen 

De komende maand ontvangt Canada duizenden vertegenwoordigers van over de hele wereld voor de Biodiversity Conference van de Verenigde Naties in Montréal, Quebec. De Minister van Milieu van Canada ziet deze belangrijke internationale conferentie als een kans voor het land om te laten zien hoeveel het doet voor de bescherming van natuur, biodiversiteit en bedreigde diersoorten. 

Tegelijkertijd bereidt de Canadese overheid zich voor om opnieuw toestemming te verlenen voor het gebruik van strychnine en Compound 1080. Met deze twee gifstoffen wil de provincie Alberta vergiftigd aas verspreiden, wat een langzame en pijnlijke dood veroorzaakt voor de wolven die dit vinden. De gedachte hierachter: wolven jagen op kariboes, dus als er minder wolven zijn, beschermt dit de kuddes boskariboes. Maar dat klopt niet. 

niet effectief en onmenselijk 

De nieuwe film Poisoned Earth geeft een schokkend inzicht in het vergiftigingsprogramma van Canada, en in de zwakke rechtvaardiging die het land hiervoor hanteert. 

De film laat goed zien dat vergiftiging niet alleen kortzichtig is en niet bijdraagt aan de bescherming van de kariboe, maar ook uitzonderlijk wreed is. Als wolven het aas eten, ervaren de dieren vervolgens pijnlijke spierkrampen en uiteindelijk vallen het hart, de longen en andere organen uit. De Canadian Veterinary Medical Association, de American Veterinary Medical Association en de Canadian Council on Animal Care hebben allemaal geconcludeerd dat strychnine en Compound 1080 onmenselijk zijn en niet geschikt voor gebruik tegen wolven, omdat ze onacceptabel leed veroorzaken. 

Vergiftigd aas doodt bovendien ook andere dieren, waaronder bedreigde diersoorten. Er is namelijk geen enkele manier om te controleren welk dier het aas eet, of zich te goed doet aan het karkas van een vergiftigd dier. Het is onmogelijk om te weten hoeveel dieren er werkelijk worden gedood door strychnine en Compound 1080: wilde dieren die zich niet goed voelen, verstoppen zich en hun lichamen worden in de winter al snel door andere dieren gegeten. 

Als Canada een geloofwaardige voorvechter voor biodiversiteit wil zijn, moeten we stoppen met het vergiftigen van roofdieren en werkelijke stappen maken om leefgebieden te beschermen. Canada heeft een effectieve bescherming van kariboes nodig – geen wrede vergiftiging van wolven. 

Laat je stem horen. Laat de Canadese overheid weten dat je tegen het gebruik van wreed en onmenselijk gif bent om wolven en andere wilde dieren te doden.