Wild is Life Zimbabwe Elephant Nursery: een oase van hoop voor weesolifanten

Mensen kunnen noodtoestanden afkondigen en hulp bieden aan personen en gemeenschappen, maar wilde dieren staan er alleen voor. Ze concurreren om veel van dezelfde hulpbronnen als de nabijgelegen menselijke gemeenschappen, wat leidt tot conflicten tussen mensen en dieren.

De Wild is Life Zimbabwe Elephant Nursery (WIL–ZEN) in Harare en de vrijlatingslocatie in Panda Masuie zijn toevluchten voor dieren die zijn wees geworden door mens-dierconflicten en de effecten van ernstige droogte. In november, wanneer het droog seizoen zou moeten aflopen, namen ze drie weesolifanten op, elk unieke individuen met hun eigen verhalen en persoonlijkheden, maar allemaal met dezelfde schitterende toekomst in het vooruitzicht, dankzij de verzorgers en beheerders van WIL–ZEN en het Panda Masuie Vrijlatingsproject.

Van conflict naar gemeenschap  

Vaak is het onbekend wat er met de kudde en de moeder van een weesolifant is gebeurd. Ze worden alleen aangetroffen en wanneer rangers er niet in slagen de kudde te vinden, roepen ze de verzorgers van WIL–ZEN om hen op te nemen.

Maggie was echter niet alleen toen ze werd gevonden. Het reddingsteam van Panda Masuie kreeg een melding over een acht maanden oud olifantje dat naast het lichaam van haar overleden moeder stond. Hoewel ze getraumatiseerd was door wat ze had meegemaakt, was ze verder in redelijke gezondheid. Het team bracht haar terug naar de veilige omgeving van de verblijven.

Daar werd ze verwelkomd door de kudde, die ervoor zorgde dat ze zich thuis voelde. Weesolifanten hebben niet alleen voedsel, water en medische zorg nodig. Voor echte genezing en de herintroductie in het wild zijn ook gezelschap, empathie en een gemeenschap essentieel.

Maggie heeft dit gevonden bij Norah, Annabelle en Summer. Maggie en Summer, van ongeveer dezelfde leeftijd, brengen veel tijd samen door met het verkennen van de omgeving en spelen. Summer, de dochter van Annabelle, was een verrassende geboorte in februari 2024 binnen het Panda Masuie Vrijlatingsproject. Summer heeft ervoor gezorgd dat het weeshuis een thuisgevoel biedt voor Maggie.

Het zal tijd kosten, en Maggie moet nog veel groei doormaken voordat ze terugkeert naar het wild, maar ze is al op weg naar genezing van de trauma's die ze heeft meegemaakt, dankzij de menselijke verzorgers en haar nieuwe olifantenfamilie in Panda Masuie.

Een nieuwe familie 

Murphy's weg naar Panda Masuie is enigszins mysterieus. Hij werd voor het eerst gezien bij de waterplaats Murphy’s Pan, samen met drie volwassen mannelijke olifanten. Het komt niet vaak voor dat weesolifanten op zoek gaan naar mannelijke soortgenoten. Maar door de mannen te volgen, kon Murphy beschermd worden en water vinden.

Hij had de waterplaats een paar keer bezocht, en bij iedere keer leek hij slechter in zijn vel te zitten. De rangers konden zien dat er ingegrepen moest worden als Murphy wilde overleven. Toen de volwassen olifanten op zoek gingen naar voedsel, kon Murphy hen niet meer volgen en werd hij alleen achtergelaten bij de waterplaats, kwetsbaar voor aanvallen—maar gelukkig maakte dit het ook gemakkelijker om hem te redden.

Het dappere team slaagde erin Murphy alleen te krijgen en hem terug te brengen naar Panda Masuie. Hij was nog maar een jongeman, zwaar ondervoed en gedehydrateerd. Hoewel de verzorgers dat konden verhelpen, kon alleen een olifant helpen bij het genezen van Murphy's onzichtbare wonden, de trauma's van zijn leven vóór de redding.

Moyo, die eerder de matriarch was in WIL–ZEN en later in Panda Masuie, greep de kans om haar oude rol opnieuw op te nemen. Eerder had ze al het adoptieve moederschap op zich genomen van Sienna, een gered kalf dat aan ondervoeding leed.

Moyo bouwde meteen een band op met Murphy, en hij met haar. Ze moedigde hem aan om water en melk te drinken en heeft hem alles geleerd wat met het olifantenleven te maken heeft. Er zijn gewoon dingen die een olifant nodig heeft en die geen mens kan bieden. Murphy blijft voortdurend aan de zijde van Moyo. Zij leert hem hoe hij zijn slurf moet gebruiken, voedsel moet zoeken en communiceren—essentiële vaardigheden voor overleving in het wild. Het leven in Moyo's kudde is elke dag een leerervaring.

Murphy heeft nog een lange weg te gaan om volledig gezond te worden, maar elke dag is een stap in de richting van gezondheid, geluk en uiteindelijk terug naar het wild met een hoopvolle toekomst.

De zorg van een pleegmoeder 

Honderden kilometers van Panda Masuie, in de Save Valley Conservancy, verscheen er een vijf maanden oud olifantje in het kamp van een ranger. De rangers probeerden haar geboortekudde te vinden, maar ze was helemaal alleen. Ze schakelden WIL–ZEN in, en de reddingswerkers brachten haar naar het weeshuis in Harare.

De redding kan soms net zo beangstigend zijn als alleen zijn in het wild. Nina, vernoemd naar de levensgevende La Niña-regenbuien die Zimbabwe en de omringende landen zo hard nodig hebben tijdens deze lange droogteperiode, vond het moeilijk om zich aan te passen aan haar nieuwe leven.

Ze was angstig en gestrest, cirkelend in de stal en weende continu. Het personeel van WIL–ZEN is goed onderlegd in de zorg voor olifanten en begrijpt dat ze soms het meest gebaat zijn bij het gezelschap van een andere olifant.

Om die reden brachten ze Kadiki, een jonge opkomende matriarch, binnen. Kadiki wist precies wat ze moest doen. Door de jaren heen heeft ze een belangrijke rol gespeeld in het helpen van nieuwe weesolifanten bij hun aanpassing aan het leven in het weeshuis. Kadiki gebruikte haar magie, en al snel werd Nina kalm.

Nina is een vriendelijk en zachtaardig kalf. Ze brengt veel van haar tijd door met Kadiki en de rest van de kudde. Ze bouwt ook een band op met haar menselijke verzorgers, accepteert melk van hen en voelt zich steeds meer op haar gemak in hun aanwezigheid. Iedereen kijkt ernaar uit om haar te zien opbloeien en te ontdekken wie ze zal worden op haar reis terug naar het wild.

De blijvende impact van het individu

Het redden van elke weesolifant is een enorme taak die veel voedsel, water, voorraden en tijd vereist. Elke olifant is elke spruit, druppel water en minuut die eraan besteed wordt, meer dan waard. Bij IFAW is elk individueel dier belangrijk, niet alleen als uniek wezen, maar ook als onmisbaar onderdeel van het ecosysteem.

Olifanten zijn een sleutelsoort. Hun voortbestaan is essentieel voor veel andere dieren. Ze fungeren als architecten van het ecosysteem, waarbij ze het landschap herinrichten en klimaatverandering tegengaan met elke stap die ze zetten. Ze graven in droge waterbedden om verborgen waterstromen te vinden, eten gevaarlijk droge vegetatie die anders kan ontvlammen in de hitte, en verspreiden zaden terwijl ze zich verplaatsen. Hun indrukwekkende lichamen veranderen de ondergroei en beïnvloeden de geografie onder hun voeten, wat helpt bij het vastleggen van koolstof. Ze beschermen de aarde gewoon door te bestaan.

Dit is waarom IFAW zich inzet voor de redding, rehabilitatie en vrijlating van olifanten. Elk individu telt mee in de strijd om deze kostbare ecosystemen te behouden.

Hoop verdwijnt nooit 

WIL–ZEN blijft niet ongedeerd door de gevolgen van de droogte. De verzorgers werken dagelijks onder extreme hitte van 40 tot 45 graden Celsius. Water en voedsel zijn verre van overvloedig, maar het team is veerkrachtig en flexibel en vindt manieren om middelen te besparen, zoals het aanvullen van het olifantenvoer met luzerne (alfalfa, een eiwitrijk voedergewas dat vaak voor dieren wordt gebruikt).

De weesolifanten overleven niet alleen onder de zorg van WIL–ZEN; ze gedijen daar ook. Dit is grotendeels te danken aan de elementen die een droogte niet kan afnemen: gemeenschap, empathie en doorzettingsvermogen. Elke verzorger, zowel mens als olifant, zet zich in voor de rehabilitatie van elk weesolifant in hun zorg, zodat ze terug kunnen keren naar hun natuurlijke omgeving.

De reddingsinspanningen van WIL–ZEN en IFAW gaan verder dan alleen de individuele dieren die opgevangen worden. WIL–ZEN in Harare en het Panda Masuie Vrijlatingsproject zijn niet zomaar opvangcentra en rehabilitatiecentra voor herintroductie in de natuur. Ze zijn een bron van hoop, zowel voor de individuele kalfjes als voor de toekomst van de soort.