Kunnen we de noordkaper nog tegen uitsterven beschermen?

"de noordkaper is een groot, majestueus dier dat helaas met uitsterven wordt bedreigd"

Maar laten we het even hebben over een ander zeezoogdier: de vaquita. Er zijn nog geen twintig individuen van deze Californische bruinvis over. Ondanks grote inspanningen om deze kleine bruinvissen van het randje van uitsterven te redden, is de situatie nu kritiek. Met zo weinig vaquita's lijkt het een verloren strijd. 

Net als de vaquita, wordt de noordkaper ernstig bedreigd. Volgens de laatste schattingen zijn er nog zo'n 340 noordkapers over. Dat is een angstvallig klein aantal, vooral als je bedenkt dat er vroeger tienduizenden van deze walvissen rondzwommen. Helaas heeft de commerciële walvisvangst zijn tol geëist. Vandaag de dag overlijden noordkapers op verschrikkelijke wijze doordat ze worden aangevaren door schepen of verstrikt raken in visnetten. Elke noordkaper die dood wordt gevonden, is gestorven door toedoen van de mens. Ze halen geen van allen hun oude dag. 

"mensen vragen me vaak of het te laat is om de noordkaper nog te redden" 

Dan zeg ik: het is nog niet te laat, we hebben nog steeds een kans om deze soort te redden en ik houd hoop. Maar we kunnen het niet blijven uitstellen tot het een verloren strijd is, zoals bij de Californische bruinvis. We moeten vandaag nog zorgen dat het redden van de noordkaper de hoogste prioriteit krijgt. 

En daar zijn wij als IFAW hard mee bezig. Als organisatie hebben we het onze hoofdtaak in Noord-Amerika gemaakt om de noordkaper tegen uitsterven te beschermen. 

Dat is geen gemakkelijke taak. We moeten een balans zien te vinden tussen het beschermen van de soort en de economische belangen van de scheepvaartindustrie. Dat brengt complexe problemen met zich mee. Met onze oplossingen willen we die problemen aanpakken. Tegelijkertijd richten we ons op het redden van individuele noordkapers om uiteindelijk de hele soort te redden. 

oplossingen om verstrikkingen tegen te gaan

We werken samen met de Noord-Amerikaanse en Canadese visserijsector om over te stappen naar materiaal zonder touwen. Walvissen raken vaak verstrikt in touwen van kreeftenvallen en achtergelaten netten die door het water blijven drijven. Verstrikte walvissen moeten vaak kilo's zwaar materiaal met zich meeslepen. Ze hebben moeite met zwemmen en eten, en bovendien zorgen de touwen vaak voor diepe en pijnlijke snijwonden. Vaak komen ze om van de honger of verdrinken ze door vermoeidheid. Er bestaat al vistuig zonder touwen. Met deze oplossing kunnen we op termijn het mijnenveld aan touwen laten verdwijnen dat walvissen tegenkomen als ze door de oceaan zwemmen. 

aanvaringen met schepen voorkomen

Om aanvaringen tussen noordkapers en schepen te voorkomen, zijn we in gesprek met rederijen om de vaarsnelheid aan te passen. We hebben met eigen ogen gezien dat aanvaringen met snelvarende schepen leiden tot geamputeerde staartvinnen en gebroken wervels en kaken. Bovendien weten we dat noordkapers langzaam zwemmen. De kans op een aanvaring bij een vaarsnelheid van 10 knopen of lager is daarom miniem. Snelheidsverlagingen in belangrijke leefgebieden is een gemakkelijke en voor de hand liggende manier om noordkapers te behoeden voor deze gruwelijke en soms fatale verwondingen. 

Ondertussen staat ons reddingsteam aan de oostkust van de VS paraat om gewonde en zieke noordkapers te helpen. Ze zijn uitgerust met medicijnen en hulpmiddelen om deze dieren gespecialiseerde veterinaire zorg te bieden en zo hun overlevingskans te vergroten. Er zijn nog maar zo weinig noordkapers, dus elk dier dat we kunnen redden is van groot belang voor het overleven van de hele soort. 

Ook onze leden en het algemeen publiek zetten zich in om samen met ons de noordkaper te beschermen. Met onze citizen science-app kunnen gebruikers een melding maken als ze een walvis spotten. Wij kunnen dan schippers waarschuwen dat ze voorzichtig moeten zijn voor de walvissen. Ook kunnen we zorgen dat de maximale vaarsnelheid in het gebied omlaag gaat. 

Nog niet alle hoop is verloren voor de noordkaper. Ik hoop dat deze soort het zal overleven en weer zal groeien. Maar dat kan alleen als we veel tijd, energie en hulpmiddelen in de redding van deze soort steken. En dat moet nu, voordat het te laat is.