Grace Ge Gabriel

Ze nam ontslag bij de televisie en keerde terug naar haar geboorteland China om daar het IFAW-kantoor op te zetten.

Zij zorgde ervoor dat de bescherming van wilde dieren werd geïntegreerd in de ontwikkeling van de landelijke provincie Yunnan in China, waar de overgebleven Aziatische olifanten leven. Hier helpen Grace en haar team om conflicten tussen mensen en olifanten te verzachten, voeren ze bewustwordingscampagnes voor natuurbehoud en motiveren ze lokale gemeenschappen om in harmonie met wilde dieren samen te leven. Animal Planet besteedde aandacht aan dit belangrijke werk in hun documentaire “China’s Last Elephant” (De laatste olifant in China).

Als IFAW’s regionaal directeur in Azië past Grace diezelfde bevlogenheid toe op de aanpak van de illegale handel die wilde dieren over de hele wereld bedreigt. Grace begreep dat de vraag van consumenten naar wildlifeproducten en –onderdelen het stropen van deze soorten in het wild aanwakkert en zette een aantal campagnes voor bewustwording en gedragsverandering op.

Om de teruglopende populatie wilde tijgers in Azië te redden, voerde ze actie samen met uiteenlopende groeperingen variërend van traditionele geneeskunde tot toerisme, en zelfs de Wereldbank, om de tijgerhandel stop te zetten. Om de crisis van de olifantenstroperij een halt toe te roepen, zette ze een campagne op die Chinezen moest wijzen op de relatie tussen het doden van olifanten en de handel in ivoor. Als gevolg hiervan werd in vier jaar tijd bij de meest waarschijnlijke consumentengroep de aandrang om ivoor te kopen meer dan gehalveerd.

China’s verbod op de handel in ivoor was een bepalend moment in haar carrière. Ze weet dat bewustwordingscampagnes onwetendheid kunnen opheffen maar hebzucht niet kunnen stoppen. De enige manier om te zorgen dat criminelen niet langer kunnen profiteren van witwasmogelijkheden op grijze markten, niet langer problemen creëren voor wetshandhavers en ophouden verwarring te scheppen bij consumenten, is de handel in ivoor onder alle omstandigheden illegaal te maken.

Bij de Europese Commissie legde Grace een getuigenis af voor de bescherming van wilde tijgers, bij de Commissie voor Milieucontrole van het Verenigd Koninkrijk over wildlife crime, en op uitnodiging van de werkgroep voor wildlife crime van INTERPOL gaf ze een lezing over hoe de wereldwijde online handel in wilde dieren beter kan worden beheerst. Er zijn blogs en artikelen van de hand van Grace gepubliceerd door National Geographic en de UN Chronicle (kroniek van de VN).

De rollen zijn nu dus omgedraaid. Was ze eerst zelf de producer, nu staat het werk van Grace in de aandacht van verschillende mediaorganisaties. Ze is geïnterviewd door verschillende nieuwsorganisaties, van CGTN tot CNN. En in 2016 kreeg Grace een vermelding als een van 50 natuurbeschermers in het boek “Saving Wild: Inspiration from 50 Leading Conservationists.” Grace gebruikt al deze aandacht om nog meer te doen voor waar het echt om gaat: de bescherming van wilde dieren.

Elke dag opnieuw richt ze zich niet alleen op wat makkelijk is, maar op wat er nodig is om dieren in heel Azië en de rest van de wereld te beschermen. Want de realiteit is dat veel van deze populaties wildlife niet veel tijd meer hebben. Uitsterving is onomkeerbaar. Iemand moet de eerste zijn. En snel. Gelukkig is Grace daar precies de juiste persoon voor.