onderzoek bevestigt sterfte Noordkapers door mensen veroorzaakt

Verstrengeling in vislijnen en botsingen met schepen worden bevestigd als de voornaamste doodsoorzaken onder noordkapers.

Den Haag, 21 juni 2019 - Een wetenschappelijk artikel dat gisteren gepubliceerd werd in het tijdschrift Diseases of Aquatic Organisms, licht de doodsoorzaken van 70 Noord-Atlantische noordkapers toe, die zijn gestorven tussen 2003 en 2018 .

Het onderzoek is het resultaat van een retrospectieve beoordeling van Dr. Sarah Sharp, dierenarts bij het International Fund for Animal Welfare (IFAW), die met een team van 18 dierenartsen, biologen en pathologen het onderzoek uitvoerde.

Van de 70 onderzochte noordkapers werd de doodsoorzaak van 43 dieren bepaald. Bijna 90 procent van deze noordkapers is overleden door een menselijk veroorzaakt trauma, namelijk verstrikkingen in vislijnen en botsingen met schepen.

Verstrikking veroorzaakt onmiddellijke en traumatische verdrinkingsdoden en langdurige, pijnlijke sterfgevallen. De lijnen wikkelen zich om de flippers, staart, kop of mond van de walvis, zorgen voor diepe snijwonden of gedeeltelijke amputaties van de vinnen en leiden tot dood door verhongering. In vergelijking met onderzoeken die verricht zijn de jaren 70, is het aantal sterfgevallen door verstrikking toegenomen van 21 naar 51 procent.

Ook botsingen met schepen veroorzaakten fatale verwondingen bij noordkapers, waaronder schedel-, kaak- en wervelbreuken, ernstig bloedverlies en diepe snijwonden in spieren, lichaamsholten, organen en botten.

De Noord-Atlantische noordkaper zwom lang geleden door een groot deel van de Noord-Atlantische Oceaan. Nu is hij vooral te vinden in de wateren aan de kust tussen Florida en de Saint Lawrencebaai in Oost-Canada. Dit zijn een van de meest geïndustrialiseerde delen van de oceaan en de kans op verstrikkingen en botsingen zijn daarom bijzonder groot. Dat is zorgwekkend, want wereldwijd leven er nog maar ongeveer 411 Noord-Atlantische noordkapers. Hoewel de commerciële walvisjacht op de noordkaper in 1935 verboden werd, leiden achtergelaten vistuig en botsingen tot een continue afname van de populatie. Het analyseren van de doodsoorzaken is van cruciaal belang voor het nemen van preventieve maatregelen die deze met uitsterven bedreigde walvissoort beschermen. 

IFAW’s Dr. Sarah Sharp: “Het is van cruciaal belang om te benadrukken dat geen enkele onderzochte noordkaper een natuurlijke dood is gestorven. Dit is onweerlegbaar bewijs dat deze dieren niet in staat zijn een vol en productief leven te leiden, omdat zij voortijdig sterven door menselijke activiteiten. De kleine, levende populatie is niet bestand tegen het hoge aantal stergevallen van de afgelopen 16 jaar. Het goede nieuws is dat de sterfte te voorkomen is, als de Verenigde Staten en Canada onmiddellijk gerichte en pro-actieve maatregelen nemen.”

Tonya Wimmer, onderzoeker van het Marine Animal Response Society in Nova Scotia (Canada): “In 2017 stierven in Amerikaanse en Canadese wateren 17 noordkapers door ongewone oorzaken. Als we ons in gaan zetten om deze walvissoort te redden, is het van belang dat we voortdurend samenwerken om te begrijpen wat de aanstichters van deze sterfgevallen zijn en hoe we toekomstige walvissterfte kunnen voorkomen.”

Op basis van de resultaten uit het onderzoek, maakt het rapport een aantal belangrijke aanbevelingen:

• Maak in zowel de Verenigde Staten als Canada gebruik van duurzaam vistuig zonder touwen en lijnen, om de kans te verkleinen dat noordkapers verstrikt raken in vistuig.
• Stel snelheidsbeperkingen in voor schepen in het leefgebied van de Noord-Atlantische noordkaper.
• Implementeer dynamische managementstrategieën (zoals het sluiten van visserijen en snelheidsbeperkingen) zodra noordkapers in bepaalde gebieden gezien worden. Dit is van groot belang aangezien het migreren van noordkapers de afgelopen jaren onvoorspelbaar is geworden.
• Implementeer vernieuwd vistuig om te monitoren waar en wanneer noordkapers verstrikt raken en om migratiegedrag te begeleiden.
• Ondersteun inspanningen om dode Noord-Atlantische noordkapers te onderzoeken, om zo meer accurate inzichten uit autopsieën te verkrijgen en doodsoorzaken nauwkeuriger te bepalen. 
• Dr. Sarah Sharp: “Met een kleine populatie en dalende geboortecijfers is het verlies van één individu een grote tegenslag in het herstel van de gehele soort. We moeten nu actie ondernemen om te voorkomen dat de noordkaper uitsterft.”

meer informatie

Auteurs van het onderzoek waren afkomstig van het International Fund for Animal Welfare, de Universiteit van North Carolina Wilmington, de Marine Mammal Pathology Services, het Virginia Aquarium & Marine Science Center, de Atlantic Marine Conservation Society, de Florida Fish and Wildlife Conservation Commission, het Atlantic Veterinary College, de Canadian Wildlife Health Cooperative, de Marine Animal Response Society, Zoo de Granby, Université de Montréal, Saint Mary’s University, NOAA Fisheries, het New England Aquarium en Woods Hole Oceanographic Institution.